Die Arbeiter von Wien

Die Arbeiter von Wien

słowa: Fritz Brügel, ok. 1927
muzyka: Samuel Pokrass

(Na melodię piosenki „Biała armia, czarny baron”)

[Em]Wir sind das [Am]Bauvolk der [H7]kommenden [Em]Welt,
[Am]wir sind der [Em]Sämann, die [H7]Saat und das [Em]Feld.
[Em]Wir sind die Sch[Am]nitter der [H7]kommenden [Am]Mahd,
[Am]wir sind die [Em]Zukunft und [H7]wir sind die [Em]Tat.

So flieg‘, du [H7]flammende, du rote [Em]Fahne,
voran dem [D]Wege, den wir [G]ziehn.
Wir sind der [Am]Zukunft getreue [Em]Kämpfer,
wir sind die [Am]Arbei[H7]ter von [Em]Wien!/x2

Herrn der Fabriken, ihr Herren der Welt,
endlich wird eure Herrschaft gefällt.
Wir, die Armee, die die Zukunft erschafft,
sprengen der Fesseln engende Haft.

So flieg‘, du flammende, du rote Fahne,
voran dem Wege, den wir ziehn.
Wir sind der Zukunft getreue Kämpfer,
wir sind die Arbeiter von Wien!/x2

Wie auch die Lüge uns schmähend umkreist,
alles besiegend erhebt sich der Geist.
Kerker und Eisen zerbricht seine Macht,
wenn wir uns ordnen zur letzten Schlacht.

So flieg‘, du flammende, du rote Fahne,
voran dem Wege, den wir ziehn.
Wir sind der Zukunft getreue Kämpfer,
wir sind die Arbeiter von Wien!/x2

Socjalistyczna pieśń napisana przez wiedeńskiego poetę, eseistę i dziennikarza, Fritza Brügla, prawdopodobnie w 1927 roku, wykonana po raz pierwszy dwa lata później w Wiedniu podczas obchodów 2. Międzynarodowego Dnia Młodzieży Robotniczej. Jej tekst odnosi się do wydarzeń rewolty lipcowej 1927 roku, podczas której zastrzelono 89 demonstrantów. Melodię zapożyczono z rosyjskiej piosenki z okresu wojny czerwonych z białymi Белая Армия, Чёрный Барон (Biała armia, czarny baron). Popularność zyskała podczas walki austriackiego ruchu robotniczego z faszystami w czasie austriackiej wojny domowej w 1934 r.

21 marca 2016 Po niemiecku, Śpiewnik

Auf, auf zum Kampf

Auf, auf zum Kampf

ok. 1870-1924

Auf, auf zum [E]Kampf, zum Kampf!
Zum Kampf sind wir ge[A]boren
Auf, auf zum [E]Kampf, zum Kampf!
Zum Kampf sind wir be[A]reit

/Dem Karl Lieb[A]knecht,
dem haben wir’s gesch[E]woren,
Der Rosa Lu[A]xemburg reichen wir die [E]Hand/x2

Es steht ein Mann, ein Mann!
So fest wie eine Eiche!
Er hat gewiß, gewiß
Schon manchen Sturm erlebt!

/Vielleicht ist er schon morgen eine Leiche,
Wie es so vielen Freiheitskämpfern geht/x2

Wir fürchten nicht, ja nicht!
Den Donner der Kanonen
Wir fürchten nicht, ja nicht!
Die grüne Polizei
/Den Karl Liebknecht, den haben wir verloren,
Die Rosa Luxemburg fiel durch Mörderhand/x2

Auf, auf zum Kampf, zum Kampf!
Zum Kampf sind wir geboren
Auf, auf zum Kampf, zum Kampf!
Zum Kampf sind wir bereit
/Dem Karl Liebknecht, dem haben wir’s geschworen,
Der Rosa Luxemburg reichen wir die Hand/x2

Melodia i część tekstu Auf, Auf zum Kampf były już znane w 1870/1871 r. Śpiewali ją żołnierze podczas wojny niemiecko–francuskiej, jednak wówczas mówiła o wierności wobec cesarza Wilhelma i odwadze żołnierzy. Tekst odnoszący się do Róży Luksemburg oraz Karla Liebknechta został napisany najprawdopodobniej pod koniec drugiej dekady XX w. W pierwszej wersji stworzonej na potrzeby KPD (śpiewnik KPD z 1920 r.) nie ma jeszcze mowy o zamordowaniu Róży Luksemburg i Karla Liebknechta, są oni jednak wymienieni w refrenie zamiast cesarza Wilhelma. Przypuszczać więc można, że wersja ta powstała przed 15 stycznia 1919 r. Tekst śpiewany obecnie (i jego pochodne) pojawia się dopiero w 1924 r. i jest, najprościej rzecz ujmując, wezwaniem do walki, wyrazem odwagi oraz wierności wobec zamordowanych założycieli.

20 marca 2016 Po niemiecku, Śpiewnik

Die Moorsoldaten

Die Moorsoldaten

słowa: Johann Esser i Wolfgang Langhoff
muzyka: Rudi Goguel
1933

[Em]Wohin auch das Auge blicket
[Am]Moor und [Em]Heide [H7]nur ring[Em]sum
[G]Vogelsang uns nie erquicket
[Am]Eichen [Em]stehen [H7]kahl und [Em]krumm

Wir [G]sind die Moorsol[D]daten
Und [Em]ziehen mit dem [H7]Spaten ins [Em]Moor/x2

Hier in dieser öden Heide
Ist das Lager aufgebaut
Wo wir fern von jeder Freude
Hinter Stacheldraht verstaut

Wir sind die Moorsoldaten
Und ziehen mit dem Spaten ins Moor/x2

Morgens ziehen die Kolonnen
In das Moor zur Arbeit hin

Graben bei dem Brand der Sonne
Doch zur Heimat steht ihr Sinn

Wir sind die Moorsoldaten
Und ziehen mit dem Spaten ins Moor/x2

Auf und nieder geh’n die Posten
Keiner, keiner kann hindurch!
Flucht wird nur das Leben kosten
Vierfach ist umzäunt die Burg

Wir sind die Moorsoldaten
Und ziehen mit dem Spaten ins Moor/x2

Doch für uns gibt es kein Klagen
Ewig kann’s nicht Winter sein!
Einmal werden froh wir sagen:
Heimat du bist wieder mein!

Dann zieh’n die Moorsoldaten
Nicht mehr mit dem Spaten ins Moor
Dann zieh’n die Moorsoldaten
Nicht mehr mit dem Spaten ins Moor

Utwór napisany przez górnika Johanna Essera oraz aktora i reżysera Wolfganga Langhoffa w 1933 r. Muzykę do tekstu stworzył kupiec Rudi Goguel, a premiera miała miejsce 27 sierpnia 1933 r. w obozie KL Börgermoor obok Papenburga. Odśpiewało ją wówczas 16 więźniów, w większości byłych członków chóru robotniczego z Solingen. Dwa dni później władze obozu zakazały śpiewania tego utworu, jednak sami strażnicy prowadzący więźniów do pracy domagali się, aby to robiono. Obóz w Börgermoor został utworzony dla przeciwników nazistowskiego reżimu, a więźniowie byli zmuszani do uprawy torfowisk (bagien) za pomocą prostych narzędzi, np. szpadli.

Tekst utworu mówi o codzienności więźniów ze szpadlami i monotonni ich pracy oraz tęsknocie za wolnością. Poprzez zwolnionych lub przeniesionych więźniów szybko rozprzestrzenił się nie tylko w Niemczech, ale i w wielu innych państwach. W Londynie w 1935 r. usłyszał go kompozytor Hanns Eisler. Przearanżował on nieco melodię dla śpiewaka Ernsta Buscha, który w czasie wojny domowej w Hiszpanii przyłączył się do Brigadas Internacionales, przez co pieśń stała się jeszcze bardziej znana na arenie międzynarodowej.

Na melodię „Die Moorsoldaten” śpiewana jest także francuska piosenka „L’Hymne des femmes”.

20 marca 2016 Po niemiecku, Śpiewnik