„A kolor jego jest czerwony…”
Na tych stronach znajdziesz kilkadziesiąt pieśni rewolucyjnych i popularnych protest-songów w dziesięciu językach (na początek) z chwytami gitarowymi. Mamy drugą dekadę XXI wieku, a większość z nich nie straciła nic na aktualności, nawet jeśli pod względem formy i środków wyrazu pochodzą z innej epoki. O wszystkich warto pamiętać, bo są trwałym symbolem ludowej i robotniczej walki o emancypację i prawa człowieka.
To nie jest muzeum. Te pieśni buntu i nadziei żyją. Są pamiętane. Są śpiewane i przeżywane.
Spis wszystkich utworów po polsku i w innych językach znajduje się na stronie głównej.
Na dole strony znajdziesz wygodne menu z podziałem na języki i kilka innych przydatnych linków. Tu jest troszkę informacji o nas, a tu podstawowe info o prezentacji chwytów gitarowych.
Korzenie czerwonego sztandaru sięgają Wielkiej Rewolucji Francuskiej. 17 lipca 1791 roku nad Polem Marsowym zawisł czerwony sztandar – symbol wprowadzonego przez władzę stanu wyjątkowego miał być sygnałem do rozejścia się demonstracji przeciwko monarchii. Demonstranci nie posłuchali rozkazu – interweniowała Gwardia Narodowa, zginęło 50 osób.
W proteście przeciwko tej masakrze jakobini zorganizowali własną demonstrację, właśnie pod czerwonym sztandarem. Przechwycili ten symbol i dokonali jego redefinicji, od teraz oznaczać miał „stan wyjątkowy ludu”, wprowadzany przez lud i służący jego interesom, ponieważ zdolność do wprowadzania stanu wyjątkowego to jedna z podstawowych prerogatyw suwerennej władzy. Dlatego pod czerwonym sztandarem dokonuje się odwrócenie całego symbolicznego porządku monarchii, z królem suwerenem na czele.
(…)
Na ziemiach polskich czerwony sztandar towarzyszył wystąpieniom i strajkom robotników w okresie zaborów. Podczas rewolucji 1905 roku ulice Łodzi, Warszawy, Sosnowca i innych miast Królestwa Polskiego były czerwone od łopoczących sztandarów. Rewolucja – część wydarzeń obejmujących także inne obszary Imperium Rosyjskiego – wymusiła na carze ustępstwa nie tylko związane z sytuacją robotników i organizacji związkowych, ale także w obszarze cywilnych i kulturalnych praw wszystkich mieszkańców Królestwa. Pozwolono wówczas na tworzenie polskich instytucji, na język polski w szkołach, przywrócono prawa religijne mniejszości unickiej. Carat bardzo szybko wycofywał się z ustępstw, ale faktem pozostaje, że do kroku wstecz zmusiła go wielka mobilizacja mas właśnie pod czerwonymi sztandarami. A rewolucja 1905 roku to narodziny masowej politycznej mobilizacji w Polsce, pierwszy przypadek tak szerokiego udziału rzesz ludności w biegu historii. Żadna historia Polski nie jest pełna bez strajków 1905 roku i powiewających nad nimi czerwonych flag.
Jakub Majmurek, Czerwony sztandar ma zaszczytne miejsce w polskiej historii