Czerwony sztandar

Bella ciao najbardziej znana jest jako antyfaszystowska pieśń włoskich partyzantów z okresu II wojny światowej. Powstała około 1942 roku, lecz na skutek licznych okoliczności piosenka ta stała się uniwersalną pieśnią wolnościową na wiele różnych okazji. Śpiewano ją we Francji w 1968 roku, śpiewają ją dzisiaj Kurdowie, śpiewano ją również w ZSRR. Bella ciao z jednej strony oznacza: „Żegnaj, piękna!”, lecz można ją również tłumaczyć jako: „Piękne pożegnanie”. Jej rodowód jest mocno zapomniany: piosenki nie napisali jedynie poświęcający się w imię ideałów mężczyźni, lecz pierwotnie była ona śpiewana przez włoskie robotnice zbierające ryż w Nizinie Padańskiej, którym chodziło raczej o pożegnanie własnej młodości i piękna utraconych podczas pracy w złych warunkach. Obecnie Bella ciao jest również często śpiewana w parlamencie włoskim przez deputowanych partii lewicowych.