Белая Армия, черный Барон

Белая Армия, черный Барон

(Bielaja armia, czarny baron)

słowa: Paweł Grigorewicz Gorinsztejn
muzyka: Samuel Pokrass
1920

[Em]Bielaja [Am]armia, [H7]czorny ba[Em]ron
[Am]Znowa ga[Em]towjat nam [H7]carskij [Em]tron
[Em]No at Taj[Am]gi da bri[H7]tanskich mari[Em]ej
[Am]Krasnaja [Em]armia [H7]wsiech sil[Em]niej

/Tak pust że [H7]krasnaja
Sżymajet [Em]wlastna
Swoj sztik ma[D]zoliestaj ruk[G]oj
I wsie dalż[Am]ny my
Nieudierż[Em]ima
Idzti w pas[Am]lednij [H7]smiertnyj [Em]boj!/x2

Krasnaja armia, marsz, marsz wpierjod!
Rjewwajensawjet nas w boj zawjot
Wjedz ot Tajgi da britanskich mariej
Krasnaja armia wsiech silniej

/Tak pust że krasnaja
Sżymajet wlastna
Swoj sztik mazoliestaj rukoj
I wsie dalżny my
Nieudierżima
Idzti w paslednij smiertnyj boj!/x2

My razżygajem pażar mirawoj
Banki i cjurmy zrawnajem z zjemloj
Wjedz ot Tajgi da britanskich mariej
Krasnaja armia wsiech silniej

/Tak pust że krasnaja
Sżymajet wlastna
Swoj sztik mazoliestaj rukoj
I wsie dalżny my
Nieudierżima
Idzti w paslednij smiertnyj boj!/x2
I wsie dalżny my
Nieudierżima
Idzti w paslednij smiertnyj booooooj!

Utwór marszowy, którego właściwa nazwa brzmi Krasnaja armija vsekh silnej (Armia Czerwona jest najsilniejsza). Piosenkę napisano w 1920 r. podczas rosyjskiej wojny domowej między bolszewikami a białymi. Miała stać się hymnem Armii Czerwonej. Tekst napisał Paweł Grigorewicz Gorinsztejn, zaś autorem muzyki jest Samuel Pokrass, rosyjski kompozytor żydowskiego pochodzenia, który emigrował do Stanów Zjednoczonych i był znany jako współautor musicalu „Trzej muszkieterowie”.

Na tę samą melodię śpiewana jest także niemiecka piosenka „Die Arbeiter von Wien”

21 marca 2016 Po rosyjsku, Śpiewnik

Die Arbeiter von Wien

Die Arbeiter von Wien

słowa: Fritz Brügel, ok. 1927
muzyka: Samuel Pokrass

(Na melodię piosenki „Biała armia, czarny baron”)

[Em]Wir sind das [Am]Bauvolk der [H7]kommenden [Em]Welt,
[Am]wir sind der [Em]Sämann, die [H7]Saat und das [Em]Feld.
[Em]Wir sind die Sch[Am]nitter der [H7]kommenden [Am]Mahd,
[Am]wir sind die [Em]Zukunft und [H7]wir sind die [Em]Tat.

So flieg‘, du [H7]flammende, du rote [Em]Fahne,
voran dem [D]Wege, den wir [G]ziehn.
Wir sind der [Am]Zukunft getreue [Em]Kämpfer,
wir sind die [Am]Arbei[H7]ter von [Em]Wien!/x2

Herrn der Fabriken, ihr Herren der Welt,
endlich wird eure Herrschaft gefällt.
Wir, die Armee, die die Zukunft erschafft,
sprengen der Fesseln engende Haft.

So flieg‘, du flammende, du rote Fahne,
voran dem Wege, den wir ziehn.
Wir sind der Zukunft getreue Kämpfer,
wir sind die Arbeiter von Wien!/x2

Wie auch die Lüge uns schmähend umkreist,
alles besiegend erhebt sich der Geist.
Kerker und Eisen zerbricht seine Macht,
wenn wir uns ordnen zur letzten Schlacht.

So flieg‘, du flammende, du rote Fahne,
voran dem Wege, den wir ziehn.
Wir sind der Zukunft getreue Kämpfer,
wir sind die Arbeiter von Wien!/x2

Socjalistyczna pieśń napisana przez wiedeńskiego poetę, eseistę i dziennikarza, Fritza Brügla, prawdopodobnie w 1927 roku, wykonana po raz pierwszy dwa lata później w Wiedniu podczas obchodów 2. Międzynarodowego Dnia Młodzieży Robotniczej. Jej tekst odnosi się do wydarzeń rewolty lipcowej 1927 roku, podczas której zastrzelono 89 demonstrantów. Melodię zapożyczono z rosyjskiej piosenki z okresu wojny czerwonych z białymi Белая Армия, Чёрный Барон (Biała armia, czarny baron). Popularność zyskała podczas walki austriackiego ruchu robotniczego z faszystami w czasie austriackiej wojny domowej w 1934 r.

21 marca 2016 Po niemiecku, Śpiewnik

La Marseillaise (Marsylianka)

La Marseillaise (Marsylianka)

słowa i muzyka: Claude Joseph Rouget de Lisle, 1792

[D]Allons en[G]fants de [D]la Pat[G]rie,
Le jour de [C]gloire [Am]est [D7]arri[G]vé. [D]
Contre [G]nous de la tyran[D]nie
L’éten[C]dard sang[Am]lant [D7]est le[G]vé,
L’éten[C]dard sang[Am]lant [D7]est le[G]vé!
Entendez-[D7]vous dans les cam[G]pagnes
[G7]Mugir ces fé[C]roces sol[D]dats?
Ils [G]viennent jusque dans nos [D]bras
Égor[Em]ger vos fils, vos com[G]pagn[D]es.

Aux [G]armes, citoy[D]ens,
For[G]mez vos batai[D]llons!
March[G]ez! Marchez!
[C]Qu’un [Am]sang im[D]pur
Ab[G]reuve [D]nos si[G]llons.

Aux [G]armes, citoy[D]ens,
For[G]mez vos batai[D]llons!
March[G]ons! Marchons!
[C]Qu’un [Am]sang im[D]pur
Ab[G]reuve [D]nos si[G]llons.

Amour sacré de la Patrie
Conduis, soutiens nos bras vengeurs.
Liberté, Liberté chérie,
Combats avec tes défenseurs,
Combats avec tes défenseurs.
Sous nos drapeaux, que la victoire
Accoure à tes mâles accents,
Que tes ennemis expirants
Voient ton triomphe et notre gloire!

Aux armes, citoyens…

Tremblez, tyrans, et vous, perfides,
L’opprobe de tous les partis.
Tremblez, vos projets parricides
Vont enfin recevoir leurs prix!
Vont enfin recevoir leurs prix!
Tout est soldat pour vous combattre.
S’ils tombent, nos jeunes héros,
La terre en produit de nouveaux
Contre vous, tous prêts à se battre.

Aux armes, citoyens…

Marsyliankę, obecny hymn Francji, napisał Claude Joseph Rouget de Lisle 25 kwietnia 1792 r. Jako pierwsi śpiewali ją żołnierze z Marsylii, skąd wzięła się nazwa Marche de Marseille, skrócona do La Marseillaise. Początkowo na jej melodię śpiewano Międzynarodówkę, a po rewolucji lutowej w Rosji była hymnem Republiki Rosyjskiej.

20 marca 2016 Po francusku, Śpiewnik

Socialismo y libertad

Socialismo y libertad

1929

Al[D]cémonos [Em]todos como una sola [D]voz,
veremos maña[C]na el [D]nuevo [Em]sol,
ve[D]remos ma[Em]ñana la nueva socied[D]ad
que sea go[C]bierno [D]la igual[Em]dad.

Socia[G]lismo en [D]liber[G]tad
la [D]roja ban[Em]dera, la solidari[D]dad
la roja ban[C]dera [D]vence[Em]rá.

Con la [G]fuerza [D]que nos [G]dan
la [D]roja ban[Em]dera, la solidari[D]dad
la tierra que est[C]rena [D]liber[Em]tad.

Sabremos ser libres, podremos alcanzar
de todos los pueblos la unidad,
de todos los pueblos nos sobra voluntad
haremos camino al caminar.

Socialismo en libertad
la roja bandera, la solidaridad
la roja bandera vencerá.

Con la fuerza que nos dan
la roja bandera, la solidaridad
la tierra que estrena libertad.

Un solo destino nos llevar a la unidad
un solo camino hay real,
un solo camino, no hay nada que ocultar
quién puede querernos separar.

Socialismo en libertad
la roja bandera, la solidaridad
la roja bandera vencerá.

Con la fuerza que nos dan
la roja bandera, la solidaridad
la tierra que estrena libertad.

Hiszpańska wersja przetłumaczonej na wiele języków tradycyjnej piosenki bretońskiej Son ar Chistr („Piosenka cydru”) z 1929 r., napisanej przez dwóch nastolatków.

20 marca 2016 Po hiszpańsku, Śpiewnik

En el pozo María Luisa (Santa Bárbara bendita)

En el pozo María Luisa (Santa Bárbara bendita)

słowa i muzyka: trad.
ok. 1934

En el [Am]pozo María Luisa,
tr[E]anlaralará, tranlará, tranla[Am]rá.
En el [Am]pozo María Luisa,
tr[E]anlaralará, tranlará, tranla[Am]rá.
Murie[C]ron cuatro mi[G]neros.
Mira, mira Maru[Dm]xina mira,
mira como [E]vengo [Am]yo.
Murie[C]ron cuatro mi[G]neros.
Mira, mira Maru[Dm]xina mira,
mira como [E]vengo [Am]yo.

Traigo la camisa roja
tranlaralará, tranlará, tranlará.
Traigo la camisa roja
tranlaralará, tranlará, tranlará
de sangre de un compañero.
Mira, mira Maruxina mira,
mira como vengo yo.
de sangre de un compañero.
Mira, mira Maruxina mira,
mira como vengo yo.

Traigo la cabeza rota,
tranlaralará, tranlará, tranlará.
Traigo la cabeza rota,
tranlaralará, tranlará, tranlará
que me la rompió un barreno.
Mira, mira Maruxina mira,
mira como vengo yo.
que me la rompió un barreno.
Mira, mira Maruxina mira,
mira como vengo yo.

Santa Bárbara bendita,
tranlaralará, tranlará, tranlará.
Santa Bárbara bendita,
tranlaralará, tranlará, tranlará.
Patrona de los mineros.
Mira, mira Maruxina mira,
mira como vengo yo.
Patrona de los mineros.
Mira, mira Maruxina mira,
mira como vengo yo.

Mañana son los entierros,
tranlaralará, tranlará, tranlará,
Mañana son los entierros,
tranlaralará, tranlará, tranlará,
de esos pobres compañeros,
Mira, mira Maruxina mira,
mira como vengo yo.
de esos pobres compañeros,
Mira, mira Maruxina mira,
mira como vengo yo.

Tradycyjna piosenka asturyjskich górników śpiewana zarówno w dialekcie asturyjskim (jako Nel Pozu Maria Luisa), jak i w języku hiszpańskim. Śpiewana podczas strajków w czasie powstania Asturii w 1934 r. oraz wojny domowej w Hiszpanii. Opowiada o bolesnym powrocie do domu górnika zaplamionego krwią swoich przyjaciół po wypadku w asturyjskiej kopalni Pozu Maria Luisa, który opisuje to wydarzenie swojej żonie, Maruxinie. Kopalnia obecna w Asturii od XVIII wieku funkcjonowała jako scena wypadków, podczas których zginęły setki górników.

20 marca 2016 Po hiszpańsku, Śpiewnik
« Poprzednia strona 1 2 3 4 5 6 7Następna strona »